Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

syllogismi N M

  • 1 syllogismos

    Latin-English dictionary > syllogismos

  • 2 syllogismus

    Latin-English dictionary > syllogismus

  • 3 cavillatio

    cavillātio, ōnis f. [ cavillor ]
    1) подшучивание, подтрунивание, поддразнивание Pl, L etc.
    2) словесное хитросплетение, пустая болтовня (c. verborum Q; syllogismi et cavillationes Sen)
    cavillationes juris Q — юридическая софистика, крючкотворство

    Латинско-русский словарь > cavillatio

  • 4 conjunctio

    conjūnctio, ōnis f. [ conjungo ]
    2) родственная связь, родство (c. sanguinis, fratrum C)
    3) сопряжённость, дружба, близость ( litterarum inter se Q)
    4) согласие, симпатия ( mentis cum externis mentibus C)
    5) брачные отношения, супружество (conjunctionis appetitus procreandi causā C)
    6) связь, отношение (c. benevolentiae C)
    7) логическая связь (c. syllogismi AG)
    8) грам. соединительная частица, союз Sen, Q

    Латинско-русский словарь > conjunctio

  • 5 cavillatio

    cavillātio, ōnis, f. (cavillor), I) das scherzhafte Aufziehen, Hänseln, die Neckerei, Stichelei, Ironie in Scherz od. Ernst (vgl. Cic. de or. 2, 218), Plaut., Liv. u.a.: c. mimica, Solin. – II) das leere, sophistische Gerede, die Sophisterei (vgl. Sen. ep. 111 in. Ulp. dig. 50, 16, 177), inepta, Quint.: infelix verborum, Wortmäkelei, Quint.: cavillationes iuris, sophistische Rechtsfragen, Quint.: syllogismi et cavillationes, Sen.

    lateinisch-deutsches > cavillatio

  • 6 coniunctio

    coniūnctio, ōnis, f. (coniungo), die Verbindung, der Zusammenhang, 1) die räumliche, c. portuum, Cic. Verr. 4, 117: si (caro) coniunctione corporis fovetur (Ggstz. si caro alienata est, d.i. alle Lebenstätigkeit verloren hat), Cels. 5, 26. no. 23. – meton., der Komplex, c. tectorum, Cic. de rep. 1, 41. – 2) die äußere od. innere übh.: a) lebl. Subjj.: α) im allg.: c. ignis et umoris, Varr. LL.: coniunctio confusioque naturae, Cic.: quaedam convenientia et coniunctio naturae, quam vocant συμπάθειαν, Cic. – m. Ang. womit? durch cum m. Abl. od. durch inter se, zB. c. mentis cum externis mentibus, Cic.: inoffensa atque indubitata litterarum inter se c., Quint. – β) als t. t.: αα) als rhet. t. t., die Verbindung der Rede, zB. Cic. part. or. 21. – als rhet. Fig., die Konjunktion (griech. ζεῦγμα), Cornif. rhet. 4, 38. – ββ) als t. t. der Logik, die Begriffsverbindung, Ideenverbindung (gr. συμπεπλεγμένον bei den Stoikern), c. syllogismi, Gell.: quae coniunctio, quae diiunctio vera est, was folgerecht zu verbinden, was zu trennen sei, Cic.: ergo haec quoque coniunctio est ex repugnantibus, Cic.: im Plur., deinde addunt coniunctionum negantiam, Cic. – γγ) als gramm. t. t., konkret, das Bindewort, die Verbindungspartikel, Konjunktion, c. expletiva, Serv.: coniunctiones et praepositiones, Sen.: sequitur coniunctio, Quint.: dissolutum est, quod coniunctionibus verborum e medio sublatis, separatis partibus effertur, Cornif. rhet.: quae (figura) quia coniunctionibus caret, dissolutio vocatur, Quint.: cum demptis coniunctionibus dissolute plura dicuntur, Cic.: neque coniunctiones saepius iterare dubitavit, Suet. – u. der Bindestrich coniunctio, ›hyphen‹, quae coniunctio dicitur, Prisc. de accent. § 6. p. 520, 8 K. – b) lebender Wesen, die gesellige Verbindung, Beziehung in Staat u. Familie, bei Ang. mit wem? durch Genet. od. durch cum m. Abl.; bei Ang. zwischen wem? durch inter m. Akk., α) im allg.: societas coniunctioque humana, Cic.: communitas coniunctioque humana, Cic.: coniunctio inter homines hominum et quasi quaedam societas et communicatio utilitatum, Cic.: nos ad coniunctionem congregationemque hominum et ad naturalem communitatem sumus nati, Cic.: commune autem animantium omnium est coniunctionis appetitus (Geselligkeitstrieb) procreandi causā, Cic. – v. politischen Verhältnis, guten Vernehmen mit jmd., haec nostra c., haec conspiratio in republica bene gerenda, Cic.: citius cum eo veterem coniunctionem dirimere, quam novam conciliare, Cic.: illam Caesaris coniunctionem defugere, Cic.: Pompeium a Caesaris coniunctione avocare, Cic.: ab huius ordinis (mit diesem Stande) coniunctione depulsi, Cic. – v. nachbarlichen, nostra municipia coniunctione etiam vicinitatis moventur, die nachbarliche Verbindung (in der man mit ihnen steht), Cic. – v. kollegialischen, quaesturae c., Cic.: c. tua cum collega concordiaque vestra, Cic. – v. geselligen, freundschaftlichen im Privatleben, summa nostra c. et familiaritas, Cic.: paterna necessitudo et c., Cic.: c. benevolentiae, Cic.: im Plur., novae coniunctiones, Cic.: coniunctiones necessariorum tuorum, Cic. – β) die Verbindung durch Geburt, Heirat, die Familienverbindung, Verschwägerung, Verwandtschaft, c. nuptialis, Varr.: coniunctiones fratrum, consobrinorum sobrinorumque, Cic.: c. sanguinis, Cic.: c. affinitatis, Cic. – amicitiae coniunctionisque necessitudo, Cic.: quae coniunctio necessitudinem eorum sanxit, Nep.: spero et opto nobis coniunctionem voluptati fore, Cic.: coniunctione Caesaris dignum credi, V. mit dem C., Tac. ann. 4, 39.

    lateinisch-deutsches > coniunctio

  • 7 uncatus

    uncātus, a, um (uncus), einwärtsgebogen, gekrümmt, lanceae, Sidon. epist. 4, 20, 3: v. Pers. ut quidam uncati permaneant, mit gekrümmten Fingergelenken, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 3, 57: bildl., syllogismi, widerhaarige, Sidon. epist. 9, 9, 15.

    lateinisch-deutsches > uncatus

  • 8 cavillatio

    cavillātio, ōnis, f. (cavillor), I) das scherzhafte Aufziehen, Hänseln, die Neckerei, Stichelei, Ironie in Scherz od. Ernst (vgl. Cic. de or. 2, 218), Plaut., Liv. u.a.: c. mimica, Solin. – II) das leere, sophistische Gerede, die Sophisterei (vgl. Sen. ep. 111 in. Ulp. dig. 50, 16, 177), inepta, Quint.: infelix verborum, Wortmäkelei, Quint.: cavillationes iuris, sophistische Rechtsfragen, Quint.: syllogismi et cavillationes, Sen.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cavillatio

  • 9 coniunctio

    coniūnctio, ōnis, f. (coniungo), die Verbindung, der Zusammenhang, 1) die räumliche, c. portuum, Cic. Verr. 4, 117: si (caro) coniunctione corporis fovetur (Ggstz. si caro alienata est, d.i. alle Lebenstätigkeit verloren hat), Cels. 5, 26. no. 23. – meton., der Komplex, c. tectorum, Cic. de rep. 1, 41. – 2) die äußere od. innere übh.: a) lebl. Subjj.: α) im allg.: c. ignis et umoris, Varr. LL.: coniunctio confusioque naturae, Cic.: quaedam convenientia et coniunctio naturae, quam vocant συμπάθειαν, Cic. – m. Ang. womit? durch cum m. Abl. od. durch inter se, zB. c. mentis cum externis mentibus, Cic.: inoffensa atque indubitata litterarum inter se c., Quint. – β) als t. t.: αα) als rhet. t. t., die Verbindung der Rede, zB. Cic. part. or. 21. – als rhet. Fig., die Konjunktion (griech. ζεῦγμα), Cornif. rhet. 4, 38. – ββ) als t. t. der Logik, die Begriffsverbindung, Ideenverbindung (gr. συμπεπλεγμένον bei den Stoikern), c. syllogismi, Gell.: quae coniunctio, quae diiunctio vera est, was folgerecht zu verbinden, was zu trennen sei, Cic.: ergo haec quoque coniunctio est ex repugnantibus, Cic.: im Plur., deinde addunt coniunctionum negantiam, Cic. – γγ) als gramm. t. t., konkret, das Bindewort, die Verbindungspartikel, Konjunktion, c. expletiva, Serv.: coniunctiones et praepositiones, Sen.: sequitur coniunctio, Quint.: dissolutum est, quod
    ————
    coniunctionibus verborum e medio sublatis, separatis partibus effertur, Cornif. rhet.: quae (figura) quia coniunctionibus caret, dissolutio vocatur, Quint.: cum demptis coniunctionibus dissolute plura dicuntur, Cic.: neque coniunctiones saepius iterare dubitavit, Suet. – u. der Bindestrich , ›hyphen‹, quae coniunctio dicitur, Prisc. de accent. § 6. p. 520, 8 K. – b) lebender Wesen, die gesellige Verbindung, Beziehung in Staat u. Familie, bei Ang. mit wem? durch Genet. od. durch cum m. Abl.; bei Ang. zwischen wem? durch inter m. Akk., α) im allg.: societas coniunctioque humana, Cic.: communitas coniunctioque humana, Cic.: coniunctio inter homines hominum et quasi quaedam societas et communicatio utilitatum, Cic.: nos ad coniunctionem congregationemque hominum et ad naturalem communitatem sumus nati, Cic.: commune autem animantium omnium est coniunctionis appetitus (Geselligkeitstrieb) procreandi causā, Cic. – v. politischen Verhältnis, guten Vernehmen mit jmd., haec nostra c., haec conspiratio in republica bene gerenda, Cic.: citius cum eo veterem coniunctionem dirimere, quam novam conciliare, Cic.: illam Caesaris coniunctionem defugere, Cic.: Pompeium a Caesaris coniunctione avocare, Cic.: ab huius ordinis (mit diesem Stande) coniunctione depulsi, Cic. – v. nachbarlichen, nostra municipia coniunctione etiam vicinitatis moventur, die nach-
    ————
    barliche Verbindung (in der man mit ihnen steht), Cic. – v. kollegialischen, quaesturae c., Cic.: c. tua cum collega concordiaque vestra, Cic. – v. geselligen, freundschaftlichen im Privatleben, summa nostra c. et familiaritas, Cic.: paterna necessitudo et c., Cic.: c. benevolentiae, Cic.: im Plur., novae coniunctiones, Cic.: coniunctiones necessariorum tuorum, Cic. – β) die Verbindung durch Geburt, Heirat, die Familienverbindung, Verschwägerung, Verwandtschaft, c. nuptialis, Varr.: coniunctiones fratrum, consobrinorum sobrinorumque, Cic.: c. sanguinis, Cic.: c. affinitatis, Cic. – amicitiae coniunctionisque necessitudo, Cic.: quae coniunctio necessitudinem eorum sanxit, Nep.: spero et opto nobis coniunctionem voluptati fore, Cic.: coniunctione Caesaris dignum credi, V. mit dem C., Tac. ann. 4, 39.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > coniunctio

  • 10 uncatus

    uncātus, a, um (uncus), einwärtsgebogen, gekrümmt, lanceae, Sidon. epist. 4, 20, 3: v. Pers. ut quidam uncati permaneant, mit gekrümmten Fingergelenken, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 3, 57: bildl., syllogismi, widerhaarige, Sidon. epist. 9, 9, 15.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > uncatus

  • 11 plectilis

    plectĭlis, e, adj. [1. plecto], plaited.
    I.
    Lit. (ante-class.):

    corona plectilis,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 37.—
    II.
    Trop., complicated, involved, intricate (post-class.): syllogismi, Prud. Apoth. praef. 2, 36.

    Lewis & Short latin dictionary > plectilis

  • 12 uncatus

    uncātus, a, um, adj. [uncus], bent inwards, hooked, curved (post-class.).
    I.
    Lit.:

    lanceae,

    Sid. Ep. 4, 20.—
    B.
    Transf., bent down, bowed down:

    ut quidam uncati permaneant,

    Cael. Aur. Tard. 5, 3, 57.—
    II.
    Trop., hooked, barbed:

    syllogismi,

    Sid. Ep. 9, 9 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > uncatus

См. также в других словарях:

  • Johann Georg Neumann — (* 1. Mai 1661 in Mörz; † 5. September 1709 in Wittenberg) war ein deutscher lutherischer Theologe und Kirchenhistoriker. Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

  • Niels Aagaard — Niels Lauritsen Aagaard (* 1612 in Viborg (Jütland); † 22. Januar 1657) war ein dänischer Schriftsteller und Gelehrter. Leben Die Brüder Niels und Christen waren Söhne eines Predigers zu Viborg. Nach der Beendigung seiner Studien an der… …   Deutsch Wikipedia

  • Niels Lauritsen Aagaard — (* 1612 in Viborg (Jütland); † 22. Januar 1657) war ein dänischer Schriftsteller und Gelehrter. Leben Die Brüder Niels und Christen waren Söhne eines Predigers zu Viborg. Nach der Beendigung seiner Studien an der Universität zu Kopenhagen… …   Deutsch Wikipedia

  • ЛАШЕЛЬЕ — (Lachelier) Жюль (род. 27 мая 1832, Фонтенбло – ум. 16 янв. 1918, там же) – франц. логик и философидеалист. Познакомил Францию с философией Канта, защищал субъективистскую идеалистическую метафизику свободы, испытавшую влияние Лейбница, нашедшую… …   Философская энциклопедия

  • Alejandro Achillini — Alejandro Achillini, también conocido como Alessandro Achillini (en italiano) o Alexandrus Achillini (en latín) (Bolonia, 20 de octubre de 1463 2 de agosto de 1512) fue un filósofo y médico italiano. Estudió en la Universidad de Bolonia, y fue… …   Wikipedia Español

  • Form, die — Die Form, plur. die en, aus dem Latein. Forma. 1. Die äußerliche Gestalt eines Körpers. 1) Eigentlich, die äußerliche Gestalt eines durch die Kunst hervor gebrachten Körpers. Es hat weder Gestalt noch Form. Einen Huth in die Form bringen, ihm die …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Cornut — Cornut, lat. Cornutus Hörnerträger, Hahnrei; ehemals der angehende Student, weil er bei der Aufnahme in die Gesellschaft der Studenten einen mit Bockshörnern verzierten Hut tragen mußte. Diesen Gebrauch ahmten die Buchdrucker hinsichtlich… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Wahrscheinlichkeit — lat. deutsch Probabilität, die Annäherung an die Wahrheit, das Vorhandensein vieler aber nicht aller Gründe für eine Annahme, der Gegensatz zur Unwahrscheinlichkeit. – W. sbeweis, im Rechtswesen, wenn mehr Gründe für die Wahrheit der Thatsache… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Levi ben Gershom — ▪ French scholar also called  Gersonides,  Leo De Bagnols,  Leo Hebraeus , or (by acronym)  Ralbag  born 1288, Bagnols sur Cèze, Fr. died 1344       French Jewish mathematician, philosopher, astronomer, and Talmudic scholar.       In 1321 Levi… …   Universalium

  • AES Coronarium — in Cyprii aeris generibus, tenuatur in laminas, taurorumque felle tinctum, speciem auri in coronis histrionum praebet, ita Plin. l. 34. c. 8. Inde nomen adeptum, teste Isidorô l. 16. c. 19. Graeci Χολοβαφον vocant, et χολοβάφινον, i. e. felle… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • status legales —    (loc.p m.) Dal momento che il processo penale, ma anche, a volte, il genere deliberativo, non possono avere luogo senza il ricorso a testi legali e la relativa citazione, si è soliti individuare quattro pos­sibilità (status legales)… …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»